In de gloria - den draad

Hier zijn we dan - een nieuwe Aziatische bestemming (of zullen we het een toeristische trekpleister noemen) die ik aan mijn "reeds bezocht" lijst kan toevoegen. Misschien moet ik eerst even inleiden hoe we hier terecht kwamen.
Van de drie trouwfeest-uitnodigingen hebben wij de hartverscheurende keuze gemaakt om het dichtst bij huis te blijven. Trouwfeest in Belgie - nope, geraken we niet. Trouwfeest in Colombia (nog geen week geleden) - njet, niet mogelijk... Maar een trouwfeest in Thailand, meer bepaald Phuket, dat zou (financieel) mogelijk moeten zijn! En dus, nadat wij onze verblijfsvergunning kregen, brachten wij alles in orde voor onze volgende bestemming. Het trouwfeest zal plaatsvinden in één van de chique-re resorts op het eiland Phuket. Het trouwkoppel in spe hebben we nog niet te pakken gekregen, dus geen idee wanneer we verwacht worden zaterdag haha.
Voor onze accommodatie heb ik het naburige resort gekozen. Ik noem dit de grand luxe, die we ons dankzij de frequent flyer punten van tante Monique en nonkel Koen aan een voordelig prijsje kunnen veroorloven = Ne kei dikke merci!!! Onze kamer is relatief groot - er zou nog met gemak een extra dubbel bed in passen... We hebben slippers voor in de kamer, onze eigen badjas en naast het obligatoire zeepje nog een rits andere toiletbenodigdheden. In de badkamer hebben we een verzonken douche - we zijn niet zeker waarom dit zo is, of wat de absolute meerwaarde is? Ze wilden duidelijk voldoende luchtcirculatie in de badkamer, wat maakt dat er geen volle deur instaat, maar eentje met schuine latjes (weet niet goed hoe dit te beschrijven). Sharing is caring, nietwaar ;-) Alles ziet er netjes en verzorgd uit, wanneer je kastjes opentrekt krijg je vaak nog een walm van verse verf of lak. Ons balkon kijkt uit over de lagune, waarin de overkoepelende organisatie 5 (denk ik) resorts heeft ingepland, maar ook over de oceaan. Toegegeven ik kan de golven niet zien neerstorten op het strand omwille van het kleine heuveltje tussenin, maar het rustgevende geruis van de zee is er alsof ik er naast sta.
Wij landden dinsdagavond, dus van het landschap kon ik weinig uitmaken. Van de regel dat - ondanks duidelijke wegmarkeringen - je vooral niet in één bepaald rijvak rijdt des te meer haha. De Aziatische chaos op de weg... En toch, het is verschillend van Sri Lanka en India. Tuk tuk's zoals er duizenden waren in Sri Lanka en fietsriksja's in India zie je hier niet. De veelkleurige, ratelende bussen met galmende muziek evenmin. Bijna het hele straatbeeld wordt ingepalmd door motorfietsen en scooters. De gemotoriseerde tweewielers zijn hier koning van de weg. Alle mogelijke maten, modellen, met zijspannen waar de hipster bakfietsen jaloers op kunnen zijn. Denk bijvoorbeeld aan een (groot) krat dat als zijspan gebruikt wordt, meestal monteren ze hierboven een tafelblad (om de goederen te presenteren) en een afdakje (een beetje bescherming tegen de brandende zon). Als je het echt goed doet krijg je een mobiele supermarkt, waarbij niet enkel het tafelblad gestapelde koopwaren toont, maar waarbij minstens de helft van uw producten van aan het afdakje hangt. Et voilà. Ook wij doen lustig mee aan de tweewieler-invasie :) niets is zaliger dan in de tropische, plakkerige hitte op de scooter een beetje wind vangen en het landschap ontdekken.
En Thailand heeft zijn eigenheid, daar ben ik van overtuigd. Jammer genoeg heb ik die niet gevonden in Patong beach, waar je na twee meter al de eerste Aussie hoort. Patong was voor mij een grote teleurstelling, want niet alleen is het de ene bar na de andere, probeert elke Thai of iets mindere Thai je naar binnen te lokken en iets aan te smeren, maar het strand was niet eens mooi. Er waren erg veel mensen, waarvan vermoedelijk 70% "falang" (het Thaise woord voor blanke of vreemdeling). Hm, niet echt mijn idee van de Thaise cultuur opsnuiven. Gelukkig was de rit wel de moeite! Phuket is heuvelachtig en omgeven, zoals het een eiland betaamd, door stranden en baaikes. Wat prachtige overzichten geeft. Je ziet hier veel eetstalletjes of kraampjes langs de kant van de weg waar de echte Thai stoppen en iets kopen. Al die zakjes gaan uiteraard mee op de scooter. Maar wat mij het meest is opgevallen, zijn de electriciteitsdraden. Ook in Thailand (net als in OZ) zijn deze bovengronds - niet echt aangenaam voor de amateurfotograaf die graag het landschap wil laten zien. In tegenstelling tot in Australia waar je misschien 3 lijnen hebt lopen, heb je er hier een twintigvoud! En de mannen kruipen gewoon op hun bamboe (jaja, vergeet aluminium ladders of stalen stellingen, bamboe is het materiaal) ladders en trekken er nog een extra lijn bij. Zonder enige (zichtbare) vorm van bescherming. Die bescherming brengt mij bij iets anders. Hier in het resort kan je beroep doen op een ferrydienst. De pontons vanwaar wij op- en afstappen heeft een opening in het hekwerk, waarvoor een koord gespannen kàn worden, maar meestal is het gewoon open. Geen idee hoeveel kinderen er hier in het water vallen, maar dit zou onmogelijk zijn in Australia. Iedereen wil zich steeds indekken tegen alle mogelijke rechtzaken tot in het belachelijke.
Vandaag trekken we naar het grote marmeren Buddha beeld in het Zuidelijke deel van het eiland en hopelijk ook langs het grootste klooster/ boedhistische tempel van het eiland. Ook dit is nieuw voor Peter. Hij bezocht Phuket zo'n vier jaar geleden, maar wist niet van het bestaan van deze beelden/ tempels af- tijd om dat te rectifieren.