Kimberley en Darcy

Op m'n volgende toers trok ik door the Kimberley. Dit is een erg afgelegen gebied, waar zelfs niet alle Australiers zijn geweest. De meesten trekken door dit gebied nadat ze de rest van Australie hebben gezien.
Geen tweede keer het gedane programma vergeten op te schrijven! Tja, men leert uit het verleden.
Ik vind het erg moeilijk neer te schrijven wat ik heb gezien of te omschrijven wat ik heb beleefd. Het is soms erg moeilijk te vatten als je er niet bent geweest. Ik bedoel, mensen hadden mij gewaarschuwd dat the Kimberley een erg afgelegen gebied is, maar wat betekent dit precies? Via de autostrade tussen Darwin en Broome wil dit zeggen: elke 300 kms een dorpje waar je kan tanken. Tussenin niets dan natuur, ongelooflijk uitgestrekte natuur. En dit is via de autostrade ... Als je echt het hart van de Kimberley wil doorkruisen, moet je via de Gibb River Road. Een gravelroad waarop je amper auto's of mensen tegenkomt, laat staan steden! Maar het is een hele belevenis en een prachtig uitzicht. "Dankzij" m'n reisziekte kon ik vooraan in Darcy zitten. Darcy is de naam van de truck waarmee we de tour deden.
Ik wandelde in Tunnel Creek, waar je - zoals de naam doet vermoeden - door water moet wandelen met behulp van een zaklamp om aan de andere kant in een kleine pool te zwemmen. Deze "doorkruising" is enkel mogelijk in dry season, in wet season stroomt het volledig onder. Er zijn boomstronken in het midden van Tunnel Creek en gras dat "uit" de zoldering groeit. Tunnel Creek en Windjana Gorge maken beiden deel uit van de Napier Range. De Napier Range is eigenlijk een uitgestorven rif-systeem (denk aan Great Barrier Reef), waardoor je fossielen van oa inktvissen in de rotsen kan vinden. Ongelooflijk ... en zo groot. In Windjana Gorge zijn de rotsen 200 a 300m hoog. Het is "limestone" (sarah, wacht tot je deze tekst leest - kan je mss nog gebruiken in je aardrijkskunde ;-) , dat normaal wit van kleur is. Maar wanneer je rondwandelt, zie je drie verschillende kleuren.: wit aan de onderkant, rood en zwart bovenaan. Het hoge waterpeil in het wet season maakt de onderkant van de rotsen "schoon" en wit. De rode kleur is een roestkleur, de ijzerelementen in de rotsen roesten en geven het deze rode kleur. En het zwart i eigenlijk een bacterie die aan de buitenkant van de rots groeit. Maar, ongelooflijk mooi!
We wandelden naar verschillende "gorges", waaronder Bell gorge, Emma gorge, Manning gorge, ... El Questro gorge was de meest spectaculaire ... door het water baden, "jezelf" (dank aan de rest van de groep) over 3 metershoge rotsen heisen, 30 minuten van rots naar rots huppelen om uiteindelijk tot El Questro gorge te komen. Een kleine pool volledig omringd en een waterval op het einde ... net als in een sprookje ...
Een ander hoogtepunt was absoluut Purnululu NP, beter bekend als The Bungle Bungle. The Purnululu range is gevormd door de erosie van het Osmond range. Dit was ooit hoger dan de Himalaya, maar door de erosie werd er een bezinksel gevormd aan de voet van de berg. Het zeewater steeg en drukte het bezinksel samen tot sandstone (zandsteen). De delen het dichtste bij de oorspronkelijke berg bevatten meer steendeeltjes (zwaarder, dus minder makkelijk te transporteren). Dit is dan ook de reden waarom het N en Z gedeelte een andere samenstelling/ uitzicht hebben. Je vindt nog steeds de pebbles (keien, steentjes) in de prachtige rode rotsen van Echidnae Chasm. I love Echidnae Chasm, de kleurschakeringen zijn ongelooflijk mooi (de rode rotsen, de groene palmen tegen een helblauwe hemel). En ik vind het Aboriginal verhaal erg fascinerend. Zij geloven dat een cockatoo (papegaai) en een echidnae (mierenegel - een van de twee zoogdieren die eieren leggen) in een gevecht verwikkeld geraakten. De cockatoo greep de echidnae en trok enkele stekels uit. Deze stekels veranderden in palmbomen, zodat je hen zelfs op de top van de rotsen vindt. En als je goed kijkt, kan je zelfs nog de afdrukken van de klauwen in de rotsen zien.
Ach ja, zoveel indrukken ... en zoveel wildlife. De rockwallabies bij Lake Argyle (dat ca 21x het watervolume van Sydney Harbour bevat), de fresh- (ja, ik zwom in beekjes waar ook zij zaten!), & saltwater crocodiles (laat je niet vangen, zelfs de saltwatercrocs brengen het grootste deel van hun leven in zoet water door), verschillende soorten vleermuizen, spinnen (jaja, ja kan hun ogen zelfs zien in het donker! ook zij hebben een "eyeshine"), dingo's, red tailed black cockatoo's, corella's, black en whistling kites, wedge tail eagles (alweer!), rainbow bee-eater (mijn nr 1) en zelfs een familie van towning frogmouths (een soort uil)! Bijna vergat ik de hagedissen, gecko's, watermonitors en de king brown snakes. ook de vele koeien en parden, die hier alle ruimte krijgen om vrij rond te lopen. Tja, als veehoeder heb je hier best een goede wagen, 4WD.
De Aboriginal people hadden een ingenieus systeem om kites te vangen. Zij stapelden stenen in een halve cirkel tot ongeveer een meter hoog. Dit "bouwsel" bedekten ze met stokken. Daarna stookten ze een vuurtje om de aandacht van de kites te trekken. De kites hebben geleerd dat rook een makkelijke maaltijd betekent. Om de kite werkelijk te vangen zwaaiden ze met aas vanuit hun "bouwsel" en op het moment dat de kite naar zijn prooi duikt, grijpen ze hem. Geen universiteit die je leert om bush-smart te zijn...
De Kimberley is ook baobab-land. Deze bomen zouden volgens de legende gestraft zijn omwille van hun arrogantie en trots. Ze werden omgedraaid en tonen nu hun "wortels". Dit is een dreamtime verhaal (Aboriginal scheppingsverhaal), maar wordt ook teruggevonden in Madagascar. In Australie vind je de kleinste van de 6 soorten ter wereld.
Ja, zowel de Top End en de Kimberley zijn beiden unieke plaatsen. Benieuwd wat het volgende is ...