Kakadu en regenboogslang

Begin september vloog ik naar Darwin, de hoofdstad van the Northern Territory. Wat een verschil met Adelaide. In m'n eerste maand heb ik voornamelijk gelijkaardig weer gehad als in Belgie. Darwin is anders: heet en broeierig. Maar ja, in Darwin heeft elke accomodatie airconditioning en een zwembad. Dit is geen overbodige luxe. Ik arriveer tijdens het dry season, wat meestal betekent dat het gewoon heet is. In het wet season stijgt de vochtigheidsgraad tot 98/ 99%. Maw, weinig zuurstof in de lucht en zweten tot en met, telkens hopend dat je in een ruimte met airco kan verblijven.
Darwin als stad is de jongste staatshoofdstad, gevormd na de afscheiding van South Australia. Darwin heette eerst Palmerston, maar door een referendum veranderde de naam in Darwin. Het is eigenlijk een kleine stad, althans het heeft een erg klein centrum. Er zijn slechts drie hoofdstraten, waarin alles gebeurd. Darwin heeft weinig hoogbouw, wat aangenaam is. Toch straalt het - volgens mij - weinig charme uit.
De laatste anderhalve maand heb ik redelijk geisoleerd beleefd. Geen telefoonontvangst, noch internetconnectie. Dit is iets wat je in Belgie niet meer voor mogelijk acht ... maar hier is het erg normaal. Op de trips die ik heb gedaan is er een sateliettelefoon aan boord en kan het soms erg lang (verschillende uren!) duren eer je een dokter ter plaatse krijgt of in een ziekenhuis bent.
Hier in het Noorden van Australie leef je ook in twee seizoenen: dry en wet season. Tijdens het wet season komen verschillende gebieden onder water te staan, worden dorpen afgesneden of lopen ze onder ... een andere manier van leven dus. De kinderen in de 'afgelegen' gebieden volgen dan ook op een andere manier school. Zij krijgen les over de radio. Zij blijven dus thuis, maar krijgen de instructies over de radio. Soms zullen er activiteiten worden georganiseerd voor deze kinderen, zoals een kerstfeestje. Dit is voor hen de gelegenheid om hun "klasgenoten" te ontmoeten.
Ik heb vanuit Darwin een driedaagse trip naar Litchfield NP en Kakadu NP gedaan. Prachtig, ik heb er ongelooflijk van genoten. Totaal van de wereld ... zo lijkt het wel - en inderdaad, ik ben zelfs vergeten neer te schrijven wat we allemaal gedaan hebben. Maar ik kan het mij nog wel herinneren: het gevoel dat je slechts een klein onderdeeltje bent in deze grote radar van Moeder Natuur. Je wordt gewoonweg overdonderd door de pracht van de plungepools waar je in kan zwemmen terwijl je de watervallen naar beneden hoort kletteren. Op je rug ronddrijven, de stroming van de waterval onder je voelen, de vissen die aan je benen komen knabbelen, de hemelsblauwe lucht die afsteekt tegen de metershoge rotsen die de plungepool omringen. Ja, zelfs in een groep kan je je volledig alleen op de wereld voelen. En inderdaad, zoals de bewoners van Kakadu-land zeggen: "if you respect the land, then you will feel the land> Your experience will be one that you cannot get anywhere else in the world".
Deelnemen aan deze (en volgende) trip leert me dat m/n MBTI profiel correct is: ik kan functioneren in een groep, maar het kost me meer energie. Ik kan beter/ gemakkelijker energie halen uit "alleen zijn/ voelen". Ik heb ook geleerd dat ik wat tijd nodig heb om me goed te voelen in een groep. Dit is niet zo makkelijk op een driedaagse trip. Maar ik heb vele nieuwe mensen leren kennen. sommige met wie ik waarschijnlijk in contact zal blijven. Door deze mensen ben je ook bereid je reisplannen (voor zover je die werkelijk en concreet hebt) te veranderen. Hoewel, je kan eigenlijk weinig plannen. Je moet alles op je laten afkomen en zien waar de wind je naartoe voert.
In The Top End (regio Darwin) vind je ongeveer 250 verschillende soorten termieten, waarvan de meeste soorten gras eten (soms spinifex-gras = een soort duingras/ prikt enorm!). Wat ook opvalt is dat de verschillende soorten er elk een eigen bouwstijl op nahouden. Je hebt termieten die een cathedral termite mound bouwen. Zij hebben een speciaal systeem met kleppen ontwikkeld zodat zij de temperatuur in de heuven kunnen regelen. Anderen zijn beter bekend als de magnetische termieten. Deze termietenheuvel is N-Z-georienteerd en heeft een grote, vlakke kant aan de O en W-zijde. Dit is niet omwille van een magnetisch aangedreven kracht, maar eerder als temperatuurregeling. Deze termieten gebruiken de opkomende en ondergaande zon als opwarmer, maar wanneer de zon op haar hoogste punt is, kan zij amper op de termietenheuvel schijnen. De termietenheuvel lijkt op een platgeslagen piramide (is niet helemaal correct, maar geeft een idee van vorm). Ongelooflijk toch wat zo'n beestjes kunnen regelen... Anderen zijn minder verfijnd, die heuvels lijken op grote hompen opeengestapelde modder.
In m'n titel vermelde ik ook de regenboogslang. De regenboogslang is een van de belangrijkste scheppende wezens volgens de aboriginal-cultuur. Zij creeerde kloven doorheen de rotsen en vormde waterputten in het Kakadu-landschap. Zij creeerde mee de huidige habitat voor alle wezens. De regenboogslang is een verwijzing naar de Aboriginal-achtergrond en huidige aanwezigheid in Kakadu. De Aboriginals zijn de oudste - nog in leven - culturele stam. Toch hebben ook zij verschillende stammen met eigen gebruiken en rituelen, taal en domein/ terrein. Wij kregen in Litchfield een verduidelijking van hun leven. De mannen staan in voor de jacht, terwijl de vrouwen bessen verzamelen en manden weven. Deze manden dienen als waterkruik of om de bessen in te verzamelen. De Aboriginals koken in ondergrondse kampoven, waarbij ze voornamelijk de bast van de paperbark-tree gebruiken, opdat het vlees niet zou verbranden terwijl zij verhalen vertellen. Broer en zus mogen elkaar niet aankijken, conversaties tussen heb zullen dus op een - voor ons - eigenaardige manier gebeuren. Uit respect zullen zij elkaars neven "vader" noemen, ook al hebben ze dezelfde leeftijd. Een van de mannen vertelde als anekdote dat hij met zijn kinderen en enkele neefjes/ nichtjes (ongeveer 14 in totaal) in de winkel rondliep en dat ze hem allemaal "vader" noemde. Mensen bekeken hem raar, waardoor hij zich gegeneerd voelde. Fascinerend dat wij "vader" in die enge betekenis zien, terwijl dit voor hen eerder een teken van respect is. Zo zie je maar, zij zitten gevangen tussen verschillende culturen. Zij kunnen niet meer hun puur traditionele levensstijl naleven, maar weten niet hoe zij in ons leefpatroon kunnen passen.