kwallenalarm

De oostkust ... tja, het is absoluut weer een ander deel van Australie. Veruit het meest toeristische deel. Iedereen lijkt aan de Oostkust te zijn. En ofwel ga je van het Zuiden naar het Noorden, ofwel omgekeerd. Ik begin in het Noorden en werk mijn weg naar beneden. Ik probeer het stuk tussen Cairns en Brisbane zo goed mogelijk te ontdekken. De tijd beperkt me en natuurlijk de enorme afstanden die je moet afleggen. Die tijdsdruk toch, tssss, als ik dat zou kunnen uitschakelen...
Cairns was - ondanks een "backpacker party town" - toch aangenaam voor mij. Voornamelijk door alle mensen die je leert kennen. En dus, was ik ook daar, altijd maar voor even in het hostel, want snel klaarmaken - afgesproken met iemand ... het moet mn karakter zijn. En in Cairns zag ik Laura opnieuw! Wat fijn om een vertrouwd gezicht te zien.
Ik ging naar Cape Tribulation (het Daintree regenwoud) en deed een uitstap naar het Great Barrier Reef. Ik snorkelde voor de eerste maal, gesteund en soms gerust gesteld door Steph. Maar waw, wat een andere wereld krijg je te zien onder water ... nooit eerder gezien. Ik ging ook naar de Atherton Tablelands, wat ik prefereer boven Cape Tribulation. Ik denk dat ik meer verkocht ben aan de Tablelands omwille van mijn activiteiten op de tweede dag: met de fiets (ditmaal met verstelbaar zadel!) de omgeving verkennen - wat mis ik mijn fiets, maar amai wat zal ik me terug moeten 'trainen'; en in de namiddag kano-en op een vulkanisch meer. Het was de bedoeling dat we aan facepainting zouden doen, maar een meute dingos stak daar een stokje voor. Och, in de plaats zijn we gaan wakeboarden (soort van snowboard achter een boot en je moet proberen recht te staan en te surfen). Ja, dat moet ik beslist nog eens proberen. Erg moeilijk, maar oh zo fijn. Dank je, Vern en Ray.
Volgende stop was Magnetic Island, wat volgens de brochures het meest zonnige eiland zou moeten zijn. Zou moeten zijn ... want ik het het niet gemerkt. We deden enkele wandelingen, maar waren nadien volledig doorweekt. De volgende dag bleek zo mogelijk nog erger ... het eiland stond vol plassen, gietende regen ... geen doorkomen aan. Wat jammer toch. Ook in Townsville was het minder goed weer. Geen bussen om me naar Ravenswood, een dorpje in het binnenland, te nemen, dus 'vast' in Townsville.
Daarna naar Airlie Beach, klaar voor m'n Whitsunday cruise. En ... Martijn teruggezien! Zo leuk om de mensen die ik in Perth leerde kennen aan de andere kant van Australie terug te zien. Ik kan me inbeelden dat zonovergoten Whitsundays ongelooflijk prachtig zijn, maar ik hou vooral herinneringen over aan onze kapitein en zijn vrouw en de andere, fijne medepassagiers aan boord. Och, we hadden een fijne tijd ... en ik ben NIET ziek geworden!!!
Het meest gekke is dat er overal een kwallenalarm heerst. Kan je je inbeelden, je hebt zulk een kustlijn en prachtige stranden, maar je kan niet in het water zonder een "kwallenpak" (erg sexy lycra pak) ... ik weet nu hoe het voelt.
Ik ging verder naar Noosa, waar echt iedereen surfte ... oh, als ik toch maar meer tijd had. Hier zijn ze al minder ongerust over de kwallen. Nu nog de echte Australische lente en dan is alles perfect. Na Noosa naar Brisbane gegaan, mensen teruggezien en bijgebabbeld. Brisbane at night, met alle lichtjes - ongelooflijk mooi!
Mijn laatste trip was naar Moreton Island, het derde grootste zandeiland. We snorkelden tussen enkele scheepswrakken tussen plakkerige, slijmerige kwallen - het meest bizarre gevoel ooi! Gelukkig steken deze niet. En de zon scheen volop ... is er een betere afsluiter?
En dan ... Sydney, mijn laatste stop. Leuk om weer in een vertrouwde stad te zijn. Maar als het regent, ben je toch sterk beperkt in je activiteiten. Morgen vlieg ik terug naar Belgie ... naar de sneeuw! Zie je snel terug ...