Het thuisfront

Het thuisfront ... Ze zijn met velen. En ze denken aan me en ik denk aan jullie :-) alleen merk ik aan de frequentie van mijn blogteksten dat ik dat niet altijd laat blijken. Mensen vragen zich af wat ik aan het doen ben. Maar ... Eigenlijk is mijn leven hier zeer gelijkaardig aan dat van jullie. Ook ik moet werken om brood op de plank te brengen. En ik werk nog steeds in het cafe (want cafetaria willen ze genoemd worden) van het museum. Ik woon nog steeds in mijn groot huis met 11 inwoners. Met ongeveer dezelfde mensen als enkele maanden geleden. Dus ja, veel verandering is er hier niet te melden.
Wat er wel is gebeurd : het thuisfront (lees het gezin mermans) heeft de grote plas(sen) overgestoken en zijn op bezoek gekomen!!!! Dat was een hele belevenis. En ja, het is alweer meer dan twee maanden geleden dat ik mijn broertje heb gezien en al meer dan een maand mijn ouders, in real live dan toch.
Het gezin werd herenigd in de grootstad Sydney. Gek, maar met er terug op bezoek te gaan, voelde ik dat Sydney MIJN stad niet (meer) is - Brisbane is mijn thuis geworden. 38 uur in Sydney is veel te kort om alles te zien, om bij te babbelen, om uit te rusten. En na een drukke drie weken moest onze win dan ook alweer naar Belgie vliegen.
Ons moeke en vake "mochten" (hoewel dat zo niet altijd werd aanschouwd;-)) nog wat langer van het land van OZ genieten. Pasen in Brisbane vieren in een appartementje in de stad, zelf lekker eten koken, op bezoek gaan naar mijn werk/ het museum, in de botanic gardens op jacht naar de perfecte guana-foto, genieten van de "piepende" stranden, omgeven door de krabbetjes, het begin van een australisch fortuin vinden op stradbroke island, ... En vooral op bezoek komen bij mij thuis!!!! Genieten van de avondzon in de achtertuin, de bats zien rondvliegen en horen ruzieen, de possums die over de muur kruipen, mijn toffe huisgenoten leren kennen, gespijsd door lekker eten! Wat meer moet ne mens hebben?! ZALIG!!!! Ik heb er ongelooflijk van genoten.

Maar geen nood, ik geniet ook van mijn prive Skype sessies met het mooiste en liefste ventje ter wereld, de ochtendlijke/ avondlijke mechelse FaceTime sessies, de mails die jullie sturen, de facebookberichten die ik kan lezen, de huwelijksuitnodigingen/ geboortekaartjes die jullie sturen en zo kan ik jullie leven ook wat volgen. En zoals het gezegde zegt: het zit em in de kleine dingen :-) Zwaluwen die op de ferry komen gedag zeggen, iemand op de bus die je bekend voorkomt (gelijkt op iemand in Belgie), ... Ik geniet nog steeds (of misschien beter TERUG) met volle teugen van het leven! Dank jullie om daar deel van uit te maken.