Verrassend
Door: Kangaren
Blijf op de hoogte en volg Karen
03 Augustus 2013 | Australië, Tullamore
Ik ben ondertussen al een dikke maand in Tullamore. Ongelooflijk hoe snel de tijd voorbij vliegt. Gelukkig maar, want dat betekent dat ik het hier mijn draai kan vinden en mij kan amuseren.
Ik verbaasd mij elke dag nog aan zoveel nieuwigheden. Het complete andere leven is verrassend verrijkend! Ik amuseer mij om achter de bar te staan en een "sociale" functie te vervullen voor ons voornamelijk mannelijk gezelschap. Het is zalig om zonder stress (en anders vergeet ik die momenten erg snel) te moeten werken. En nee, ik zit hier niet op m'n luie kont, maar doe een >40 uren week, 6 dagen op 7 werken. En dat is dan nog enkel m'n barwerk.
In het begin was het wat aanpassen, maar ik heb het gevoel dat ik hier wel pas. Ondertussen ken ik ook al wat meer mensen en dat helpt om me thuis te voelen. Tullamore is een kleine gemeenschap in schaap country. Dus veel mensen van de area zijn ofwel schapenboeren, ofwel schaapscheerders. En ja hoor, ook ik ben al verscheidene keren naar de omliggende boerderijen gegaan en heb hen meegeholpen!!! Tgaat mij allemaal goed af :-) zo grappig als je de schapen naar een bepaalde ren moet drijven... Ik had nooit gedacht dat die beesten ZO'N kuddedieren zijn! En als ze dan nog eens beginnen springen (terwijl er niets in de weg ligt), haha. Het scheren van de schapen is een echte kunst, dus voel ik me nog wat geremd en vind ik het moeilijk om dat werk over te nemen van de echte scheerders. Gelukkig word ik goed omringd op de boerderijen. Zalig om de hele dag met die mannen in de schearing (wool) shed te zijn. En moeder, de vrouw maakt dan boterhammen voor de morning tea en voor de lunch. Uiteraard met een cakeje of een koekje! In de woolshed heb je rennen waar in je de schapen kan stockeren, zodat je een vlotte doorstroming hebt voor de scheerders. De scheerders zeulen dan het schaap uit de ren om het te scheren en het schaap wordt dan door een andere uitgang naar buiten geleid. De afgeschoren wol wordt opgepikt en op een grote stalen tafel gegooid. Maar het tablet van de tafel lijkt op een rek, dus het is niet volledig gesloten. Dit is om de kleinere stukjes wol erdoor te laten vallen. Want je moet de slechtere plukken wol van de rest scheiden. Dit wordt skirting (weet niet of de spelling correct is) genoemd. Dus de stukken waar aarde of uitwerpselen aanhangen, die worden in een aparte doos gehouden. Net als de buik-, hoofd- of beenstukken. Die wol is meestal niet zo lang of zelfs van mindere kwaliteit, dus enkel bruikbaar voor de binnenkant van de (beroemde Australische) UGG boots. De andere, mid-korte stukken worden gebruikt voor fleece truien of rokken of iets dergelijk. En de echte goeie (Merinho) wol wordt gebruikt om een goeie trui te maken of zelfs een kostuum. In de woolshed is er ook altijd minstens een koppel honden te vinden. Die verlekkeren zich op de stukjes wol waaraan een klein stukje vel hangt - de Merinho schapen hebben erg vaak huidplooien (extra wol), wat het moeilijk maakt om zonder cuts te scheren. De person die de wol opraapt en sorteert, wordt een "rousabout" (weerom, ik ben niet zeker van de spelling) genoemd.
De schapen worden twee maal per jaar geschoren: in Januari en in juli/ augustus. En er worden lammetjes geboren, dat betekent dat de staart geknipt wordt en ze krijgen ook een vaccinatie tegen de meeste ziekten. Dat was mijn job - Jaja, na al die jaren in het ziekenhuis mag ook ik een naald hanteren :-) !!! En de jongens worden ontmand, 't is te zeggen een ring rond de balletjes doet dat. Dus groeien ze op als wethers en niet als ram.
Het is een hele andere wereld, maar oh zo leuk om te doen. Ik amuseer mij hier tussen de schapen, de scheerders en de boeren!
En ik vermoed dat mijn australisch accent nu ten volle tot ontplooiing kan komen, lol.
Ik wil ook iedereen bedanken voor alle attenties voor mijn verjaardag, ik heb er erg van genoten!
Ik verbaasd mij elke dag nog aan zoveel nieuwigheden. Het complete andere leven is verrassend verrijkend! Ik amuseer mij om achter de bar te staan en een "sociale" functie te vervullen voor ons voornamelijk mannelijk gezelschap. Het is zalig om zonder stress (en anders vergeet ik die momenten erg snel) te moeten werken. En nee, ik zit hier niet op m'n luie kont, maar doe een >40 uren week, 6 dagen op 7 werken. En dat is dan nog enkel m'n barwerk.
In het begin was het wat aanpassen, maar ik heb het gevoel dat ik hier wel pas. Ondertussen ken ik ook al wat meer mensen en dat helpt om me thuis te voelen. Tullamore is een kleine gemeenschap in schaap country. Dus veel mensen van de area zijn ofwel schapenboeren, ofwel schaapscheerders. En ja hoor, ook ik ben al verscheidene keren naar de omliggende boerderijen gegaan en heb hen meegeholpen!!! Tgaat mij allemaal goed af :-) zo grappig als je de schapen naar een bepaalde ren moet drijven... Ik had nooit gedacht dat die beesten ZO'N kuddedieren zijn! En als ze dan nog eens beginnen springen (terwijl er niets in de weg ligt), haha. Het scheren van de schapen is een echte kunst, dus voel ik me nog wat geremd en vind ik het moeilijk om dat werk over te nemen van de echte scheerders. Gelukkig word ik goed omringd op de boerderijen. Zalig om de hele dag met die mannen in de schearing (wool) shed te zijn. En moeder, de vrouw maakt dan boterhammen voor de morning tea en voor de lunch. Uiteraard met een cakeje of een koekje! In de woolshed heb je rennen waar in je de schapen kan stockeren, zodat je een vlotte doorstroming hebt voor de scheerders. De scheerders zeulen dan het schaap uit de ren om het te scheren en het schaap wordt dan door een andere uitgang naar buiten geleid. De afgeschoren wol wordt opgepikt en op een grote stalen tafel gegooid. Maar het tablet van de tafel lijkt op een rek, dus het is niet volledig gesloten. Dit is om de kleinere stukjes wol erdoor te laten vallen. Want je moet de slechtere plukken wol van de rest scheiden. Dit wordt skirting (weet niet of de spelling correct is) genoemd. Dus de stukken waar aarde of uitwerpselen aanhangen, die worden in een aparte doos gehouden. Net als de buik-, hoofd- of beenstukken. Die wol is meestal niet zo lang of zelfs van mindere kwaliteit, dus enkel bruikbaar voor de binnenkant van de (beroemde Australische) UGG boots. De andere, mid-korte stukken worden gebruikt voor fleece truien of rokken of iets dergelijk. En de echte goeie (Merinho) wol wordt gebruikt om een goeie trui te maken of zelfs een kostuum. In de woolshed is er ook altijd minstens een koppel honden te vinden. Die verlekkeren zich op de stukjes wol waaraan een klein stukje vel hangt - de Merinho schapen hebben erg vaak huidplooien (extra wol), wat het moeilijk maakt om zonder cuts te scheren. De person die de wol opraapt en sorteert, wordt een "rousabout" (weerom, ik ben niet zeker van de spelling) genoemd.
De schapen worden twee maal per jaar geschoren: in Januari en in juli/ augustus. En er worden lammetjes geboren, dat betekent dat de staart geknipt wordt en ze krijgen ook een vaccinatie tegen de meeste ziekten. Dat was mijn job - Jaja, na al die jaren in het ziekenhuis mag ook ik een naald hanteren :-) !!! En de jongens worden ontmand, 't is te zeggen een ring rond de balletjes doet dat. Dus groeien ze op als wethers en niet als ram.
Het is een hele andere wereld, maar oh zo leuk om te doen. Ik amuseer mij hier tussen de schapen, de scheerders en de boeren!
En ik vermoed dat mijn australisch accent nu ten volle tot ontplooiing kan komen, lol.
Ik wil ook iedereen bedanken voor alle attenties voor mijn verjaardag, ik heb er erg van genoten!
-
03 Augustus 2013 - 14:22
Monique Huys:
Bedankt voor het verslag Karen, we zijn altijd heel blij iets van jou te horen en vooral als het goed nieuws is en dat je je draai hebt gevonden. Tot in oktober, groetjes van nonkel Koen en tante Monique -
10 Augustus 2013 - 17:56
Schmidt:
Eerlijk, achter een bar zie ik u staan, tussen nen hoop schapen is, zoals den titel van uw berichtje, verrassend. :-) -
11 Augustus 2013 - 21:17
De Goedhartjes:
Oooooh, zo jaloers, schapen zijn mijn lievelingsdieren en ik loop al jaren te zeggen dat ik na mijn pensioen een schapenboerderij start, weliswaar om schapenkaas te maken, maar als jij dan komt helpen voor de wol, kunnen we daar ook iets mee doen!
Alleen die foto met dat geweer, die past niet echt in het rijtje, maar dat was de bedoeling zeker, dat we die eruit moesten halen.
What an experience! -
22 Augustus 2013 - 14:16
Bieke:
Hallo Karen,
Ik ben blij dat je je goed voelt tussen de schaapjes. Hartelijk bedankt voor je smsje met mijn verjaardag. Ik kijk ernaar uit om je terug te zien! Kom je even op bezoek in België, of blijf je voor een langere tijd ?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
