Nieuw vertrek
Door: Kangaren
Blijf op de hoogte en volg Karen
16 November 2013 | België, Antwerpen
Oef, pfffff, Oef, *zucht*
Wat een opluchting, wat een last van m'n schouders, de knijpende (stress)hand die m'n maag al weken in de greep houdt versoepelt ... Ik heb een mail ontvangen waar in staat dat mijn studenten visum "granted", toegestaan is! Ik wil het nog niet geloven, kan het nog niet goed beseffen dat na al die weken stress, nachtelijke telefoontjes naar werkend Australie, reikhalzend de inbox van de mail openen zonder de verhoopte mail terug te vinden er toch eindelijk dat verlossende mailtje is toegekomen. "Ah goed zuske!" is de reactie dan van je moeder, terwijl je de pijn al twee seconden later ziet doorsijpelen - het besef van mij ook terug te moeten afgeven en ditmaal zonder dat er een bezoek halverwege dat jaar gepland staat. Hoe moet je daarmee omgaan? Hoe omschreef Nele C. het ook alweer? Ze zouden pilletjes tegen het afscheid nemen moeten uitvinden! Want hoe kan je je echt bevrijd voelen, terug te mogen vertrekken? Terug te kunnen naar een land ver weg van hier, maar wel een land waar ik mijn appartement heb, mijn stekje heb gevonden bij mijn partner met wie ik nog zoveel wil ontdekken. Hoe kan je dat zeggen aan mensen die je graag zien, zonder dat je hen "teleursteld"? Het lijkt zo ondankbaar van mij, blij te zijn te kunnen vertrekken. De mensen hier niet voldoende te kunnen waarderen, of toch niet genoeg om hier te blijven. Maar niets is minder waar! Want ten slotte ben ik ook echt wel kei gelukkig met de mensen hier!!!!! Ik vond en vind het geweldig om jullie terug te hebben gezien, tegen mijn (kleine) boezem te hebben kunnen drukken, nieuw leven te ontmoeten maar tegelijk ook beseffen dat ik jullie weer ga missen - zonder dat de wereld stopt met draaien. Het is moeilijk ... De stress die mij weken inwendig in zijn greep heeft gehouden, die is verdwenen. Er is nu een ander gevoel dat die plaats heeft ingenomen - het gevoel van nakend afscheid en verdriet gemixt met excitement om mijn partner en vrienden in Australie terug te zien...
Er komt een einde in zicht. Mijn vlucht hoef ik niet meer te verzetten, ik kan nu echt beginnen inpakken om opnieuw te vertrekken. Terug studeren ... Hoe moeilijk kan dat zijn ;-) ? Worden we niet met de jaren een beter student, omdat we er nu anders voor kiezen, met een andere attitude aan deze nieuwe studies beginnen? Ik kan er alleen maar op hopen...
Wat een opluchting, wat een last van m'n schouders, de knijpende (stress)hand die m'n maag al weken in de greep houdt versoepelt ... Ik heb een mail ontvangen waar in staat dat mijn studenten visum "granted", toegestaan is! Ik wil het nog niet geloven, kan het nog niet goed beseffen dat na al die weken stress, nachtelijke telefoontjes naar werkend Australie, reikhalzend de inbox van de mail openen zonder de verhoopte mail terug te vinden er toch eindelijk dat verlossende mailtje is toegekomen. "Ah goed zuske!" is de reactie dan van je moeder, terwijl je de pijn al twee seconden later ziet doorsijpelen - het besef van mij ook terug te moeten afgeven en ditmaal zonder dat er een bezoek halverwege dat jaar gepland staat. Hoe moet je daarmee omgaan? Hoe omschreef Nele C. het ook alweer? Ze zouden pilletjes tegen het afscheid nemen moeten uitvinden! Want hoe kan je je echt bevrijd voelen, terug te mogen vertrekken? Terug te kunnen naar een land ver weg van hier, maar wel een land waar ik mijn appartement heb, mijn stekje heb gevonden bij mijn partner met wie ik nog zoveel wil ontdekken. Hoe kan je dat zeggen aan mensen die je graag zien, zonder dat je hen "teleursteld"? Het lijkt zo ondankbaar van mij, blij te zijn te kunnen vertrekken. De mensen hier niet voldoende te kunnen waarderen, of toch niet genoeg om hier te blijven. Maar niets is minder waar! Want ten slotte ben ik ook echt wel kei gelukkig met de mensen hier!!!!! Ik vond en vind het geweldig om jullie terug te hebben gezien, tegen mijn (kleine) boezem te hebben kunnen drukken, nieuw leven te ontmoeten maar tegelijk ook beseffen dat ik jullie weer ga missen - zonder dat de wereld stopt met draaien. Het is moeilijk ... De stress die mij weken inwendig in zijn greep heeft gehouden, die is verdwenen. Er is nu een ander gevoel dat die plaats heeft ingenomen - het gevoel van nakend afscheid en verdriet gemixt met excitement om mijn partner en vrienden in Australie terug te zien...
Er komt een einde in zicht. Mijn vlucht hoef ik niet meer te verzetten, ik kan nu echt beginnen inpakken om opnieuw te vertrekken. Terug studeren ... Hoe moeilijk kan dat zijn ;-) ? Worden we niet met de jaren een beter student, omdat we er nu anders voor kiezen, met een andere attitude aan deze nieuwe studies beginnen? Ik kan er alleen maar op hopen...
-
16 November 2013 - 14:31
Jef Janssens:
Karen,
Succes, en geniet er van. Goede reis verder! xxx -
16 November 2013 - 14:54
Sofie:
Hey Karentje,
Ach, ik krijg het zelf een beetje moeilijk als ik dit zo lees. En ik begrijp je dubbel gevoel. Maar ik denk dat je ouders ook wel voelen dat dit is wat je momenteel het beste ligt. Een deel van je leven, een deel van het zoeken naar jou IK ... En inderdaad, afscheid nemen doet pijn. Maar we beseffen allemaal dat je nu 2 levens hebt. Eentje hier en eentje daar. En tegenwoordig is hier niet zo ver van daar. Ook al is er geen bezoekje gepland halverwege.
Je vertrekt met tranen van verdriet, en komt aan met tranen van vreugde. Je laat je lieve familie en vrienden achten, maar aan de andere kant staan evenveel mensen die je met evenveel warmte en genegenheid zullen omarmen.
Het gaat je goed Karen, volg je eigen weg en je komt er wel !
SUCCES lief nichtje van me
Sofie xxx -
16 November 2013 - 18:06
Monique Huys:
Ja Karen, we zullen je missen, ik was al aan het denken, bah Kerst zonder Karen. Maar deze keer krijg je halverwege je nonkel Koen en tante Monique op bezoek. Ik zie er naar uit. Dikke kus en tot in ons voorjaar!!! -
16 November 2013 - 19:47
Karen Haeldermans:
Hey Karentje!
Even een mailtje om je te laten weten dat ik al je reisberichtjes nog lees, ook al is het contact oh-zo-lang geleden! Maar ja, onze levens verschillen dan ook enorm op dit moment. Alles draait hier om de kinderen en het werk. Hetgeen wat jou aan dit land/deze maatschappij waarschijnlijk het meeste tegensteekt. Mij hoor je niet zeggen dat dit zo tof is, maar je kiest nu eenmaal voor kinderen en die hebben toch een vast stekje nodig. Weet dat ik stiekem wel eens denk 'kon ik dat ook maar'. Ik wens je het allerbeste toe ginder, maar geniet nu ook nog maar even van je familie.
Dikke zoen
Karen, Nick, Finn en Hibbe
-
16 November 2013 - 22:19
Geertrui:
Liefste nichtje bleekgezichtje,
wij missen je als je er niet bent, maar we weten ook dat je daar gelukkig bent, dus dat is dan iets minder erg.
Dikke bezen & tot schrijfs (stuur je je adres door?)
Geertrui -
17 November 2013 - 10:22
Moeke:
Liefste Karen,
ja er zijn twee kanten aan jouw vertrek. Wij gaan je enorm missen. Geen museumuitstapjes meer, geen citytrips, niet meer samen naar de familiezondagen, of naar de solden. Maar wij weten ook dat het heerlijk leven is in het zonnige Brisbane. En jouw verblijf ginder heeft gezorgd voor onze prachtige reis door Australië dit voorjaar. Stiekem hoop ik dat we toch een mogelijkheid vinden om nog eens naar Australië te komen, want 2015 lijkt nog heeeeel ver weg. En wij willen Peter ook wel leren kennen en je vrienden van ginder terug zien. Wij vinden het fantastisch dat jij je droom durft waar te maken. Want hoeveel mensen mijmeren later nog over gemiste kansen. Jij dus niet!
Dus straks weer afspraak op de wekelijkse Skype.
Kus, Moeke -
21 November 2013 - 13:58
Anke:
Hey Karen,
Super om te lezen dat je inderdaad je dromen nareist ook al laat je dan al je familie en vrienden achter...Maar ik vermoed dat ze superblij voor je zijn dat je daar zo gelukkig bent!!!
Jammer dat ik je niet heb kunnen zien maar hopelijk reis ik eens af naar down under!!!
Een hele goeie reis en veel succes met je studies! Heel spannend!
Trouwens ook leukom te horen dat je een nieuwe vriend hebt! Geniet ervan!! Dat doe ik hier ook met men lief in Azie!!! :))
Kus en knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
