Mét een beetje ruimte voor avontuur

Mét een beetje ruimte voor avontuur

Ongelooflijk, zo snel kan het gaan. Op voorhand zit je af te tellen, uren lijken dagen, dagen lijken weken en die weken gaan maar niet vooruit. En dan ineens lijkt het alsof dat spoeltje van de tijd zich sneller dan voorheen afwikkelt. Een week zijn we nu al onderweg ... En het lijkt weer alsof we mekaar nooit gemist hebben, alsof we dit altijd hebben gedaan.
Het gedans van de vliegtuigen, van snelle bagageafhandeling, van de shuttle bus nemen tot aan de internationale terminal en dan het wachten. Toch nog weer wachten, wachten en afvragen of je ze niet gemist hebt, angstig de hal voor een zoveelste keer rondkijken in de hoop die twee meest bekende gezichten tussen de massa te vinden. Mijn nek uitstrekken om elke passagier die door de automatische schuifdeur komt uitgestroomd, te inspecteren. Maar nee, een teleurstelling, dat zijn ze niet. Oei, of zouden ze dan toch problemen ondervinden omdat ze voor mij een biertje en voorraad chocolade hebben meegebracht. Nog eens kijken op het scherm met de gelandde vliegtuigen, en ja hoor dat stond erbij, dus ze moeten eraan komen. Net als ik mijn telefoon laat opladen in het Optus standje achteraan de hal zie ik twee fleurige jasjes rondkijken, hopend een bekend gezicht te bespeuren. Ze hebben duidelijk mn berichtje niet gelezen, met mn instructies om naar de rechterkant te gaan. Zucht, oef, ze zijn er geraakt! En laat nu dat avontuur maar beginnen.
De eerste avond in een ietwat oubollig en basic motelletje doorgebracht, zonder eten en in de fris-te naar bed. Brrrrr, moest ik daarvoor mn zalig tropisch - maar niet te tropisch - Brisbane achterlaten? Gelukkig heb ik een warmte in mn hart hen terug te zien.
En dan kan het echte avontuur beginnen, want een vriend van ons moeke hoopte toch op een beetje ruimte voor avontuur en dat kan in alles zitten natuurlijk. Onze eerste stop is de supermarkt, want met grollende magen wakker worden bevorderd onze goedgemutstheid niet. En daarna op weg naar Hyden, een klein gehuchtje zo'n 350km van Perth, met als enige attractie Wave Rock. Dit is een 15m hoge rots die over de laatste 60 millioen jaar geerodeerd is door de wind en de regen. Wat er nu staat is een gesteente dat de vorm aanneemt van een destructieve golf, vandaar de naam. En dan thuiskomen in een typisch huisje met veranda, stijlvol ingericht en met een airconditioning die ik direct op verwarmen heb gezet! Zalig ... Allemaal met een "seuze" op de zetel nagenieten van onze dag en voorbereiden wat er morgen op het programma staat. En we kiezen om van ons geijkte pad af te wijken en een shortcut te nemen ... Een gravel road wat ons doet vermijden 200km rond te rijden. Nu weet iedereen die al eens een auto huurde dat er altijd in de klein lettertjes staat dat je niet off-road mag gaan, maar euh, wat zij niet weten niet deren. Onze shortcut duurde waarschijnlijk wel minstens zo lang als de omweg, want de omgeving was fantastisch. Fotostops moesten zeer regelmatig ingelast worden! Onze "verloren" tijd maakte ik dan achteraf op de snelweg, waar we nog steeds relatief alleen op de baan waren, wel goed. Onze lange rit bracht ons tot in Kalgoorlie-Boulder, een mijnstadje dat de meeste pubs/ bars heeft (per capita vermoed ik dan), en er zijn verschillenden waar een topless bediening is - hebben we van de lonely planet