Toch nog een detour langs India

Na heel veel visa-perikkelen krijg ik toch een visum voor INDIA !!!!!! Joepiiiiiieeeeee. Dit wil zeggen dat ik alles terug moet veranderen. De terugvlucht naar Belgie moet nog maar even wachten ☺ Ik ga eerst samen met ons Winke van Colombo naar Delhi, waar Sigrid en Majid ons staan op te wachten. Een paar uur laten volgen ook tante Erika en nonkel Dirk. Voila de “uitgebreide versie” van het gezin Van Den Fonteyne is voltallig.
Ik had gedacht dat Delhi erg druk, chaotisch, stresserend zou zijn, maar de banen zijn erg groot. Mensen toeteren hier ook, maar het zijn vooral de auto’s die hier op de baan zijn, dus geen mix zoals in Sri Lanka. De eerste dag staan een aantal monumenten van Delhi op het programma: Akshardam – een nieuwe tempel, rode steen, jammer genoeg mag je geen foto’s trekken; Humayun’s tomb en Qutb Minar Complex. Wij blijken ook een attractie te zijn -> vele foto’s worden van ons genomen. Dus op de duur een beetje assertief/ frank geworden en Indiërs aangesproken om hen ook te mogen trekken, of soms zelfs gewoon samen op de foto te staan. Die vrouwen zijn toch mooi gekleed! Mooie kleuren, meestal in sari … heel mooi. We maken vandaag ook al kennis met het Moesson-seizoen -> gelukkig hadden we een auto waarin we konden schuilen want telkens we ergens aankwamen, drashte het ☺.
Een bezoek aan de Taj Mahal kan uiteraard niet ontbreken als je naar India – of toch de regio Delhi gaat. De verwachtingen zijn hoog gespannen … het mooiste gebouw ter wereld … het opperste symbool van liefde voor een vrouw … naar mijn gevoel wel wat jammer dat ze daarvoor eerst is moeten sterven … Het onbeschrijflijke gevoel dat ik had bij het beeld David van Michelangelo mis ik hier een beetje. Zou het komen door de talloze foto’s die van ons genomen worden of door de vervelende mannen – “opzichters” noemen ze zich denk ik – met fluitjes die iedereen ter orde fluiten in de graftombe (echoënd en schel!)? Daarna naar het Agra fort – hierin verbleef de koning (die de Taj Mahal liet bouwen) na opsluiting door (een van) zijn zo(o)n(en), met zicht op de Taj Mahal. Het Agra Fort is over het algemeen opgetrokken in een rode steen – terwijl de Taj Mahal als een witte schittering langs de rivierbocht ligt.
De volgende tien dagen brengen we door in de deelregio Kashmir – eigenlijk door buitenlandse niet echt aangeraden als vakantiebestemming… maar ja, wat doe je als de bruidegom van die streek afkomstig is? Jaja, jullie lezen het goed, ik ga hier in India een huwelijk bijwonen ☺ !!!!! Kashmir is een streek die bergachtig is en in de hoofdstad Srinigar worden alle ogen naar het Dal Lake en Nagin Lake getrokken. Prachtig … we hebben via een Shikara (een soort van gondel) een rondvaart gedaan. Ongelooflijk dat er zoveel leven valt te beleven op/ rond het water. Er worden ook uitstappen gedaan naar de “naburige” bergdorpen, waaronder Gulmarg (vlàk bij de Pakistaanse grens) en Sonamarg. Maar vooral wordt er toch wel nieuwsgierig uitgekeken naar het huwelijk. Ons Sigrid moet daarvoor de trouwjurk van haar schoonzus aan, met bijhorende zware “sluier/ sjaal”. Maar ze ziet er wel mooi uit… ☺ . En Majid ziet er de eerste dag wat koninklijk uit.
Ja ook hier lezen jullie het goed: de eerste dag. Blijkbaar wordt het Moslim of misschien moet ik wel gewoon Kashmiri huwelijk opgesplitst in twee dagen. De eerste dag is de dag van de formaliteiten (tekenen van het huwelijk – ik vermoed wat vergelijkbaar met onze burgerlijke trouw). Niet iedereen is hierop aanwezig. Veel vrouwen wachten Sigrid (en ons) al zingend op aan het ouderlijk huis, waar Sigrid en Majid verwelkomd worden. Sigrid wordt ook geacht voornamelijk in de “huwelijkskamer” te blijven, moesten er gasten zich aanmelden om haar te komen feliciteren. De huwelijkskamer heeft een prachtig walnotenhouten-bed -> typisch voor Kashmir, helemaal uitgesneden en versierd. Uiteraard overal tapijt – zij zitten voornamelijk op de grond, eventueel gesteund of geleund op kussens, maar dus niet op stoelen. Vanaf vandaag mag Sigrid in het ouderlijke huis ook verblijven.
De volgende dag worden wij opgehaald om Sigrid mee klaar te maken (aankleden). Het eten zou zogezegd stipt om 2u30 pm geserveerd worden – voor de mannen eerst. Maar euh … in Kashmir (of moet ik zelfs zeggen in India) gebeurt er niets stipt :-D Er is een grote tent (met kussens, tapijten, zelfs fans tegen de plafond) opgetrokken in de tuin, waar eerst de heren, later pas de dames mogen plaatsnemen. Je krijgt een soort van schotel (tajine-achtige vorm) om met vier personen uit te eten. En … normaal gezien eet je enkel met je rechterhand (ook geen bestek)! Maar voor ons Sigrid en tante Erika maken ze wel een uitzondering. We krijgen ongeveer 15 soorten bereidingswijzen van vlees (kip en lam -> de lammekes hebben Winke en ik zien geslacht worden, dus we zijn zeker van het lekkere vlees dat we krijgen) … een uitdaging voor onze vegetarische bruid ☺. We merken dat andere vrouwen erg snel eten … of … bij nader onderzoek blijkt dat zij veel vlees in een apart zakje steken … en … op het einde gewoon mee in de grote “chakosj” mee naar huis nemen … hahahaha … dat is echt wel helemaal anders dan onze gewoonten. En na het eten volgt er geen dansfeest meer, maar “spurten” de vrouwen naar huis. Uiteraard blijft de familie (maar ja, iedereen is eigenlijk familie) nog wel plakken.
Onze laatste dag in Kashmir bezoeken we nog de familiebedrijfjes – papier maché ateliers en borduurateliers voor de mooie kashmir of pashmina sjaals (ook te verkrijgen op de Kerstmarkt in Brussel) (ah ja, een beetje reclame maken hé). Was leuk om ook dat ne keer te zien.
En zo is ons Kashmiri/ India avontuur tot een einde gekomen … maar niet geheel ontevreden keer ik naar huis. Eens geen pikant eten kunnen eten …. Mmmmmmmm …. Oh en brood …. Mmmmm!!!!!! Na 5 weken Azie is het terug tijd voor Europa (toch voor eventjes ;-) ).