Een nieuw hoofdstuk of zijn gewone gangetje?

Vanaf vandaag begint een nieuw hoofdstuk: ik begin mijn toerisme cursus. De eerste maand krijgen we vooral les over de verschillende programme's die ze gebruiken in reisagentschappen. Vanaf maart gaan we over naar de Australische bestemmingen en "must-do attracties". Ben benieuwd of ik mijn eigen ervaringen hierbij kan gebruiken.
Verder blijf ik het noemen als zijn gewone gangetje, hoewel ik weet dat dit absoluut niet zo is voor de meeste mensen. Ik ging vier dagen per week naar school en de overige drie dagen werken in de museum cafetaria. De laatste drie weken had ik even geen "school" (of toch niet verplicht) en dus kon ik meer uren werken. Om toch een beetje centen te verdienen... Maar de eerste week hadden ze dat nog niet echt begrepen op mijn werk, dus kreeg ik enkel drie shifts - mijn standaard vrijdag tot zondag. Dat gecombineerd met Peter die nog steeds thuis was = opportuniteit om er even tussenuit te gaan. Ook niet slecht he!
Die eerste maandag (moeke's verjaardag) bezochten we een natuurpark op de grens tussen QLD en NSW, Springbrook NP. Zalig om ze weer eens iets anders te doen. Tussen al die bomen te staan, met een prachtig uitzicht tot aan de baai van de zee. Jammer genoeg was het te droog geweest, zodat de watervallen maar een klein sprietje water waren. En 's avonds een gezellig etentje met de vrienden.
De volgende dag vertrokken we naar Hervey Bay. Dit is een kuststad, ongeveer 300 km ten Noorden van Brisbane. Hervey Bay is bekend om zijn whale watching tours of oversteek naar Fraser Island. Maar de walvissen zijn momenteel zuidelijker, de wateren zijn nu te warm voor hen. En we wilden niet echt naar Fraser Island, want daar is het enkel 4WD. En onze auto kan dat niet aan. Neen, we wilden gewoon even genieten van de kust in Australie. Hoewel nog steeds in de "zomervakantie" was het verbazend doods in Hervey Bay. Er is weinig te doen... De tweede dag zou het regenen volgens een eerder weerbericht. Niet echt het stralende weer dat je op je vakantie wenst. Na het afwandelen van de Urangan Pier, die bijna een kilometer in de zee uitstrekt en vroeger gebruikt werd om goederen per trein aan wal te krijgen, wilden we witte stranden zien - waarvoor Australie toch zo bekend staat. In Hervey Bay komt het getij zo hoog dat er amper strand is en het is eerder een rocky beach. Dus reden we nog wat noordelijker, naar Woodgate. In Woodgate heb je de monding van de Burrum River, wat een zalige mix van wit strand, zee en ondiep water met verschillende zandbanken op weg naar de zee. En ... Warm water ... Zalig. Jammer genoeg was ik niet zeker van de getijden en voelde het niet alsof de zee terugtrok. En daarenboven kwamen er donkere wolken aangedreven. Wat maakte dat we er niet de hele tijd konden blijven. Maar dit was ook al fijn. En het zwembad in ons hotel gaf ons nog steeds de kans om in het water te duiken. Gitte en Els, ik ben echt wel een plan aan het bedenken zodat ik terug wekelijks kan gaan zwemmen!!!
Twee weken geleden moest Peter terug uitvliegen, of dat dachten we toch. Maar zijn werk werd uitgesteld. Ik bedacht om nog snel kerstkaartjes te sturen, als bedanking voor onze kaartjes. Dus wij snel naar de post. En vandaar beslisten we om langs Mount Coot-Tha te rijden. Dit is een ideaal uitkijkpunt voor Brisbane met zijn 287 meter. Enkele weken geleden - wanneer het brandde op Straddie - waren we hier ook al gekomen, maar toen was de rookwolk zo dik dat we zelfs de stad niet konden zien. Als je er nu terugstaat, is het onvoorstelbaar. Want de stad lijkt echt super dichtbij. Dit was mijn eerste keer tijdens daglicht dat ik op de top daar stond. Ik denk dat ik 's nachts prefereer. En uiteraard hebben ze daar een restaurant, maar ook een cremerie ... Dus een ijsje was wel op zn plaats. Heb de hele middag met onnatuurlijk rode lipped rondgelopen (de frambozensorbet gaf serieus af) haha. Onderaan de "berg" zijn er botanical gardens, dus zijn we daar ook nog even gestopt. Op zoek naar de lizards, of de Sulfer crested cockatoo's, of de vele ibissen die Brisbane "rijk" is (volgens mij eerder een pest, maar met een $10.000 penalty op het doden van native animals zal er weinig a8 an gedaan worden), of gewoon genieten van de water lillies die momenteel in bloei staan... Blijkbaar gaf dit Peter een idee en weg waren we, ditmaal naar de andere kant van de stad. Naar de wijk, The gap, d'Aguillar NP. Ik was er nog nooit geweest, dus altijd leuk om op ontdekkingstocht te gaan. Ook hier weer mooie uitzichten, ditmaal niet van de stad maar eerder van de Moreton Bay Area. En we konden een soort van krekel spotten. Manneke, wat een oorverdovend lawaai kunnen die maken. Jammer genoeg kon ik geen foto nemen, want enkel mn kleine camera en die dacht dat de achtergrond interessanter was, tssss, frustratie alom. Eens we goed en wel bij de tweede en impressionantere lookout kwamen, rook het volgens Peter naar koala - jammer genoeg niet gevonden. Maar wat ik wel rook was de geur van regen in de lucht en de lucht die maar donkerder en donkerder werd. Voor we het wisten zaken we in een enorm onweer, met prachtige bliksems. Was eigenlijk wel grappig, want ik wilde graag een overzicht zodat ik de bliksems kon zien, maar telkens we stopten was er niets te zien. En van zodra we opnieuw vertrokken begon het opnieuw te bliksemen. Eens uit het park zagen we de bliksem inslaan vlak boven mt coot-Tha, dus wij daar naartoe. Prachtig! Mja ja, waar een brief posten je niet naartoe kan nemen...
Maar het meest memorabele voor de maand Januari was onze daguitstap (de meesten verklaarden ons voor gek) naar bundaberg, Mon Repos. Onderweg ne lifter meegenomen. Jong kereltje onderweg naar Mackay (een kleine 1000km ten Noorden van Brisbane), dus nog een heel eind voor de boeg. Mon Repos is bekend om zijn schildpadden resort. Vele van de schildpadden komen hier aan land om te nesten. Als de rangers vinden dat het nest op een verkeerde plaats is, verplaatsen zij het nest. Ook doen zij onderzoek naar de schildpadden. Zij tellen hoeveel schildpadden er uit zo'n nest komen, indien niet, wat de oorzaken kunnen zijn, ... En wij hebben ons een avondlijke tour geboekt, waarbij je in group naar een nest gaat. Momenteel is het broedseizoen op een keerpunt - de baby schildpadjes breken uit het ei en kruipen uit het nest om de zee in te trekken. En wij hadden geluk. Er was al redelijk vroeg activiteit gespot bij een van de nesten, dus konden we nog in het schemerlicht de kleintjes plots hun kopjes uit het zand zien steken om er vervolgens helemaal uit te kruipen. GEWELDIG!!!! Om iedereen te kans te geven zetten ze de kleintjes in een ren, totdat alle kleintjes uit het nest zijn gekropen. Peter vond het oneerlijk, want de schildpadjes zijn geprogrammeerd om te bruisen met energie die eerste 45 min : zo snel mogelijk in het water geraken en dan zover mogelijk in de zee, op weg naar een golfstroom. Maar nu werd die natuurlijke energiebron tegengewerkt door diezelfde mensen die het "beste" met hen voorhebben?!? Moeilijk, maar terzelftertijd oh zo prachtig om te aanschouwen. Later kwamen ze rond met een schildpadje en kon je voelen hoeveel fors ze hebben door de vin/poten op je hand te voelen. En dan ... Het moment suprème ... De schildpadjes die naar de zee rennen. Zij zijn blijkbaar ook geprogrammeerd om naar een lichtbron (de einder) te rennen, omdat ze zo in het water geraken. Een beetje confusing, want we zijn hier aan de oostkust en dus geen ondergaande zon hier. Enfin ... Met pillampen wordt het effect bekomen = schildpadjes in de zee! Nadien, graven ze het nest helemaal open, halen ze alle eierschalen op, tellen ze de opengebroken schalen en scheuren ze de niet-ontwikkelde eieren om te bepalen in welk stadium ze stopten. Door de eierschalen te tellen weten ze hoeveel kleintjes er in de zee zijn geraakt. Vanaf daar is het blijkbaar een guess, want tijdens de ontwikkeling "verdwijnen" de schildpadden voor verschillende jaren om pas terug te komen om te nesten. Dus tante monique en nonkel koen, mss een visite waard? Ik kijk al erg uit naar jullie komst!!!
En zo ben ik weeral een maand verder down under. Laat me weten hoe jullie eerste maand is verlopen.